سلام همون طور که تو خاطره اول گفتم مدرسه ما خیلی بزرگ و معروف بود 18 تا فقط اول دبیرستان بودیم که هر کلاسی هم 35 تا دانش اموز داشت،حالا دوم و سوم و پیش دانشگاهی بماند که چند تا کلاس بودن هر کدوم هم تو رشته های ریاضی وتجربی و انسانی
خلاصه، مدرسمون واسه خودش شهری بود و طبیعا با این جمعیت دعواو بازیگوشی زیاد پیش می آمد و کنترل دانش اموزان سخت میشد چون ما 4 تا معاون داشتیم وبازم نمیتونستند کنترل کنند
سال 85 وارد دبیرستان شدم واز اون سال مسئولین مدرسه تصمیم گرفتند کاری کنند تا کنترل دانش آموزان براشون راحت تر باشه از این رو لباس فرم مدرسه رو تغییر دادند و پوشیدن کت و شلوار برای همه اجباری شد(برای اینکه دانش اموزان بیشتر احساس شخصیت کنند و کمتر با هم دعوا بگیرند و برای خرید ساندویچ بوفه دنبال همدیگه ندوند تا کت و شلوارشون خراب نشه)(اما با پوشیدن این لباس دویدن ها بیشتر هم شد :))
بدون کت و شلوار هم حراست از ورود خودداری میکرد
فکر میکنم تو ایران جزو اولین مدرسه هایی بود که فرم لباس کت شلوار شده بود
واین تصمیم اجرایی شد، تصور کنید ظهر ها و غروب ها کل خیابون ها کرج پر میشد از افراد کت و شلواری که حداقل 1400 تا دانش آموز با هم تعطیل میشدند
خب واکنش مردم و بعضی از دبیرستان ها غیر پسرانه به این قضیه این طوری بود
آقا داماد ها دارن میان، آق داماد عروست کو؟ چه قدر این لباس بهشون میاد و از این جور حرفا
باور کنید جرات نمیکردیم تنهایی به مدرسه بریم حداقل گروه های 4 نفره برای مدرسه رفتن بین همه تشکیل شده بود.
از طرفی هم خیلی از بچه ها واقعا سختشون بود پوشیدن این لباس و برای این که از تیکه های مردم هم خلاص بشن زیر شلوار کت ، شلوار جین میپوشیدن :)) و موقع تعطیل شدن لباس عوض میکردن
(ادامه در پست بعدی)
+
ورود به باشگاه مشتریان
