امانت داری

یادم میاد کوچیک بود کلاس اول دوم ابتدایی همراه پدر و مادرم رفته بودم سر خاک بابابزرگم که من مشغول دور زدن اون اطراف شدم و سر مزار بقیه میرفتم که یه پنجاه تومنی پیدا کردم همیشه یادم می اومد که مامانم میگفتم هر چیزی پیدا کردین بدین به صاحبش و منم خواستم صاحب اون پنجاه تومنی رو پیدا کنم و از همون جایی که بودم که شروع کردم یکی یکی از همه میپرسیدم این پنجاه تومنی مال شماست فکر کنم یه ساعتی مشغول پرس و جو بودم تا نگو مامان اینا هم دنبال من میگشتن و نشونی مو به هر کی میدادن بهشون میگفتن دخترتون یه پنجاه تومنی دستش بوده و دنبال صاحبش میگشته خلاصه خانواده منو پیدا کردن و من نتونستم صاحب پنجاه رو پیدا کنم و تا وقتی ننداختمش تو صندوق صدقه از عذاب وجدان داغون بودم بعدش دیگه یه نفس راحت کشیدم.وجالب اینکه کسی به خاطر گم شدنم اصلا باهام دعوا نکرد و فقط هشدار گرفتم و تشویق شدم که دختر امانت داری بودم.خدا را شکر الان هم همینطوریم رو زمین پول پیدا کنم فوری هول میکنم و بدو بدو میرم سمت صندوق صدقه

دغدغه های بچگی از نظر بزرگترها کوچیک بنظر میاد ولی واسه خود بچه خیلی بزرگه. سعادت میخواد که دغدغه های کودکی تو دروان بزرگسالی هم همچنان بزرگ باقی بمونن.

ممنونم

جالب بود خیلی رفتارها هرچند کوچیک باشن توی بچگی ادمشکل میگیرن همین امانت داریوصداقت بچگی تو بزرگی خیلی معنا داره موفقباشی

عالی بود و لایق برنده شدنت بود دنیز جان موفق و سربلند باشی

آفرین به شما