اشعار جواهر نشان - صفحه 2

سرخ چشم و نقره ای و سرخ دم
بر جای نشسته است بی خوردن جُم!
روباهک نقره ای این قصه ما
گولت نزند به راه تا گردی گم!

عشق آویزی است زیبا از برای آدمی
یک دم عاشق باش می ارزد به صدها سال عمر

هم خودت هم نام تو باشد جمیل
با شرف الشمس چه زبباتری

نگینت قطره ای از زر ناب است
میان یک فریم از نقره قاب است

چک چک از کوه عقیق، اشک درشت
می چکد تا عشق هست اندر یادها

عقیق زرد با طرح دو ماهی
چه زیبا گشته و واقعا که ماهی
میان سنگها وقت رقابت
عقیق همواره کرده پادشاهی

دل می برد با این عقیق زرد خوشگل
دل کندن از این دلبرانه هست مشکل

چون نقش زیبایی است بر بوم هنرمند
دریای زرد است و در آن ماهی شناگر

عقیق زرد و طرح گل، نفس ها حبس در سینه
بگردد، چون مدالی اینچنین زیبا به چشم آید

* با نام دوست *
« در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن

گر ا‍‍ژدهاست بر ره عشق است چون زمرد
از برق این زمرد هین دفع اژدها کن»

کسی
اگر
بنویسد
ترانه،
حتی کال

کسی اگر بنویسد غریو،حتی لال

نهاده آینه ها روبه روی هق هق عشق
گرفته ماهی سرخی زبرکه های زوال

گشوده چشم به رقص محلی دل ها
کشیده پر به سوی آسمان ولی بی بال

نهاده پا به حریمی که گنبدش نوری ست
به بوی یاس سرشته ،زچشمه مالامال

شکوه عاشقی وبیت عاشقانه ما
حقیقتی است جهانی ولی به طنز خیال

همان کسی که نویسد ،ترانه ،اما کال
همان کسی که نویسد،غریو اما لال

همان کسی که زمان هاست مرده در صد عشق
فجیع وساده وکولی،ولی به حد کمال

ترانه های خودش را همیشه می بوید
چو یک عقیق تبرک زبارگاه محال

* « جز کعبه ی چشم تو برایم وطنی نیست
در شهر کسی غیر تو با بنده تنی نیست
پیچیده ترین وسوسه در قرن معاصر
موهای پریشان شده ات بافتنی نیست
لب های تو سرخند عقیق یمنی سرخ
هم شأن لبت لیکن عقیق یمنی نیست
جزر و مد دریا سببش جاذبه ی توست
حرف از اثر ماه بجز لاف زنی نیست
ابروی خراسانی و چشم لب هندی
این سبک غزل شیوه ی هیچ انجمنی نیست
اقای زاده در کعبه ی من از تو گذشتن
در باور این مرد پریشان شدنی نیست
آتش نزن این سوخته در تاب و تبت را
خاکستر در عشق تو افروختنی نیست
مردی که زمین خورده ی تقدیر تو باشد
جز خاک رهت بر تن او پیرهنی نیست
با چوب حراجت نزنم عشق که والله
این آس دلی را که بریدی تومنی نیست »*

زیبایی تو در دو جهان بی چون است
ایراد زهر جانب تو بیرون است
چشمت سیه و لبت عقیق یمنی
از حسن فزونت دل ما پرخون است

طرح زیبا، رنگ خوش، نگین و مینا کاری
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری!

گر من بروم به مجلسی با اشراف
در مشهد و شهرضا و یا آن اطراف
هرگز نبرم تو را به این مهمانی
چشمی نخوری تا، تو در آن اکناف