حتی میتوان با مراجعه به منابع تاریخی و هنری به قدمت آن پی برد.
در تصاویر حک شد بر روی دیوارهای تخت جمشید، استفاده گوشواره توسط سربازان نیز دیده میشود.
در سالهای 1590 در انگلیس انداختن گوشواره در گوش تبدیل به یک رسم شد.
ملوانان از گوشواره به عنوان هزینه ی دفن خود در زمان مرگ استفاده می کردند.
آنها امیدوار بودند که به واسطه ی همین گوشواره طلا، برای آنها مراسم دفن برگزار خواهد شد.
علاوه بر این سوراخ کردن گوش به معنی سفر و عبور از خط استوا بود.
استفاده از گوشواره در ژاپن یک رسم بود اما پس از مدتی دولت ژاپن آن را ممنوع اعلام کرد.
سوراخ کردن گوش در سالهای 1960 دوباره رواج پیدا کرد.
در آن زمان سوراخ کردن گوش در خانهها انجام میشد.
پس از گذشت مدتی، پزشکان سرویسی با عنوان سوراخ کردن گوش ارائه کردند، به این صورت که یک پرستار ماهر با استفاده از یک گوشواره استریل شده لاله گوش را سوراخ می کرد.
سوراخ کردن گوش علاوه بر مراکز پزشکی در جواهرفروشیها نیز انجام می گرفت.
در سال 1970 سوراخ کردن گوش با روشهای مطمئن تری انجام میشد به طوری که سوراخ کردن گوش در میان زنان رواج یافته بود.
سوراخهای چندتایی روی گوش برای اولین بار در سال 1970 در آمریکا به وجود آمد که البته سوراخ کردن غضروف گوش به هیچ وجه توصیه نمی شود چراکه عفونتهایی را به همراه دارد.
امروزه مدلهای مختلف گوشواره از جمله آویز، حلقه ای و یا میخی وارد بازار شده که هرکدام زیبایی خاص خود را دارد.
انتخاب گوشواره برای هر فردی مهم میباشد و میتواند ظاهر را تغییر دهد.
در اینجا چند توصیه دوستانه در انتخاب گوشواره برای شما ذکر می کنیم.
برخی گوشواره را بر اساس شکل گردن و یا صورت انتخاب می کنند و برخی دیگر بر اساس رنگ و یا مدل لباس.
در حالت کلی برای صورتهای کشیده، گوشوارههای آویز و حلقه ای مناسب میباشد.
این گوشوارهها برای گردنهای کوتاه مناسب نمی باشد.
برای صورتهای چاق و گرد توصیه می کنیم به هیچ وجه از گوشوارههای دکمه ای استفاده نکنید.
گوشوارههای حلقه ای مناسب هر مدل صورت میباشد.
البته شرایط زمانی دوره های مختلف تاریخی را هم باید مدنظر داشت.