امروزه بسیاری از روش‌های برش سنگ و نگهداری جواهرات که در مصر باستان استفاده میشد، به فراموشی سپرده شده اند.
اگر چه مردمان مصر قدیم به بسیاری از سنگ‌های قیمتی دسترسی داشتند اما تمایل بیشتری به استفاده از سنگ‌های قیمتی نرم تر همچون عقیق، جاسپر، لاجورد، کوارتز و فیروزه از خود نشان می‌دادند.
اگر چه رنگ‌های جواهر برای مصریان گذشته حائز اهمیت بوده و آنها از جواهرات در رنگ‌های اصلی جهت حفاظت در برابر شر و نگهداری از خود استفاده می کردند.
برای مثال در فرهنگ مصر باستان هر رنگ معنا و مفهوم خاصی را می‌رساند، برای مثال از رنگ آبی برای نشان دادن سلطنتی بودن یک فرد و همچنین جایگاه و مقام وی استفاده میشد. لذا آنها سنگ لاجورد را برای رساندن این منظور بکار می‌بردند.
رنگ سبز به عنوان نماد از باروری و موفقیت بوده است. همچنین آنها جواهر قرمز رنگی را برگردن فردی که با تازگی از دنیا رفته بود آویزان می کردند تا تمایل و عطش ایسیس را از بین ببرند.
فیروزه نیز به عنوان یکی از سنگ‌های قیمتی مورد علاقه مصریان باستان شناخته شده که اغلب برای نشان دادن شادی، نظافت و لذت استفاده میشد.
اغلب مواردی که مصریان در ساخت جواهرات و زیورآلات از آن استفاده می کردند، معمولا متعلق به مصر بوده و یا از کشورهای نزدیک تهیه میشد.
سنگ مورد علاقه ملکه کلئوپاترا زمرد بوده، حتی گفته شده وی دستور می‌داد صورتش را بر روی تکه زمردی حکاکی کنند و ان را به عنوان هدیه به سایر کشور اهدا می‌نمود.
در ان زمان زمرد‌ها از مناطقی نزدیک به دریای سرخ استخراج میشد و بنابراین مصر انحصار استخراج زمرد تا قرن 16 را به خود اختصاص داده بود.
مصریان قدیم بر این اعتقاد بودن که زمرد می‌توانید جاودانگی حیات مجدد باروری و بهار ابدی را به ارمغان بیاورد.
در ان دوران هر فردی قادر به تهیه سنگ‌های قیمتی را نوبدند، لذا جواهرسازان مصر اقدام به تولید نگین‌های بدلی کردند. صنعتگران چنان در تهیه نگین‌های شیشه ای مهارت پیدا کردند که به سختی میشد انواع واقعی زمرد، مروارید و چشم ببر را از انواع بدلی آنها تشخیص داد.
