عصر ساسانیان را عصر رونق هنر جواهرسازی در ایران می دانند.
البته از طرفی بدلیل اینکه پادشاهان این دوره تلاش داشتند که دربار، نشانه شکوه و قدرت در سطح جامعه باشد، مسیرهای منتهی به عمومی سازی هنر را مسدود کردند، لذا برخی گویند دوران ساسانیان، عصر شکوهمند هنر درباری در ایران است.
در این دوره، طبقات بالای اجتماعی، درباریان و ثروتمندان جامعه علاقه فراوانی به استفاده از طلا داشتند. همراه با طلا، سنگ های قیمتی نیز مورد توجه قرار گرفت.
صنعتگران هنرمند جواهرساز، با مهارت های فوق العادشون از این سنگ ها در درست کردن تاج، تخت، دستبند، وسایل خانه و تزئینات استفاده می کردند.
یکی از نمونه های اولیه موجود از هنر جواهرسازی ساسانیان مربوط به جام زرین
خسرو اول موسوم به جام سلیمان است که توسط یاقوت زعفرانی مرصع کاری شده است.
با استفاده از جواهرات، انواع گردنبند، گوشواره و سربند درست کرده اند، که امروزه در موزه های مختلف جهان به نمایش گذاشته اند. یکی از این نمونه های گرانقدر، گردنبند زرینی است که در طرفین تاج آن دو ردیف زیگزاگی ملیله کاری شده است.
توجه اساسی شاهان ساسانی به تاج و تخت خود بوده است، در نتیجه مجموعه ای ارزشمند از جواهرات و سنگ های قیمتی بر روی
تاج پادشاهان
دیده میشود.
یکی دیگر از آثار خاص آن دوره، می توان به یک دستبند طلا اشاره کرد که در دو سر آن، سر
دو مار
قرارگرفته است و در موزه ملی ایران نگهداری می شود.همچنین در این موزه، انگشتری به شکل سر بز کوهی می توان یافت که بر روزی آن مهری با نگین قرمز و نقش حیوان طراحی شده است.
شناخت بیشتر ما از دوره ساسانیان، بدلیل وجود
سکه
هایی است که در این دوره ساختند و بروی آن نقش هایی از زنان، مردان، پادشاهان کار شده است.
