دانه های تسبیح را با تراش هایی زیبا و اشکال متنوعی که دارند، به رشته می‌کشند تا سبحان‌گویی و دیگر ذکرها را انجام دهند.
در قدیم تعداد مهره‌های تسبیح، کمتر یا بیشتر از صد بوده، و تسبیح‌های با هزار دانه که «تسبیح هزاردانه»گویند، نیز ساخته می‌شده است.تسبیح های از جنس گل، معمولا از خاک های متبرک ساخته می شوند (خاک حرم امامان شیعه ) که در گذشته، بهره زیادی از این نوع تسبیح برده اند.
تسبیح مجموعه‌ای از مهره‌هایی گرد از گل پخته یا سنگ‌های رنگین و یا مهره‌هایی از جنس نقره و...می باشد و از تراشیدن و شکل‌دادن مواد گوناگونی درست می‌شود مانند سنگ‌های کهربا، فیروزه، عقیق و خماهان، و نیز گل پخته که لعاب داده می شود.
همچنین برخی از تسبیح‌ها را از تراشیدن و تیله‌وار نمودن چوب سخت و تیره‌رنگ درخت بان یا یسر می‌سازند که گاه آن را نقره‌کوب نیز می‌نمایند و از ارزش بسیار بالایی برخوردار می باشد.
به مهره بلندتر و دانه‌بزرگ تسبیح که هر دو انتهای نخ تسبیح را از آن بیرون آمده و به هم گره می‌زنند شیخک، می گویند و به دیگر مهره‌ها آخوندک نیز گویند.
جالب است بدانید که تعداد دانه های تسبیح می تواند به نوع ذکر شما نیز مرتبط باشد.
در اینجا به معرفی برخی از انواع تسبیح بر اساس تعداد دانه می پردازیم:
1- تسبیح معمولی:
تسبیح معمولی اغلب بیشتر در خانه ها و یا مساجد به چشم می خورد.
2- تسبیح اصلی:
اگر تسبیحات خانم فاطمه زهرا را می خواهید بگویید، بهتر است از تسبیح اصلی که در آن تنها 33 مهره به بند کشیده شده، استفاده کنید.
3- تسبیح هزار دانه:
همان طور که از اسم آن مشخص است، بسیار بلند می باشد و برای افرادی که همیشه در حال ذکر گفتن هستند و یا تعداد زیادی ذکر نذر می کنند، مناسب می باشد.
