پرسینگ در گذشته‌های خیلی دور در بین برخی از اقوام در نقاط خاصی از دنیا انجام می شده و این کار فقط محدود به گوش نبوده و آنها به سوراخ کردن بینی، لب ها، ناف و ...می پرداختند.
پرسینگ گوش، بینی و همینطور لب و زبان از 1500 سال قبل از میلاد مسیح در بین
مردمانی از هندوستان، آفریقا و برخی از افراد در خاورمیانه انجام می شده و
زنان در این اقوام باید این کار را انجام می دادند.
نحوه سوراخ کردن این اندام ها در اقوام مختلف متفاوت بود و هر قوم با
توجه به آداب و رسوم و سنت های خود این کار را انجام می دادند، مثلا برخی
لب ها را به صورت نعلبکی سوراخ می کردند و برخی دیگر کناره بینی و یا تیغه
وسط آن را سوراخ کرده و به آن جواهرات آویزان می نمودند.
در مردان هم پرسینگ نوک سینه عموما رواج داشت و نشانه شجاعت و دلاوری و جنگ آوری آنها بود و با این هدف انجام می شد.
در ابتدا پسران جوان 15 تا 20 ساله به این کار علاقمند شدند و از
گروههای موسیقی و هنرمندان و سوپرستاره هایی که پرسینگ را انجام می دادند
تقلید کردند اما کمی نگذشت که دختران و زنان جوان هم به سمت پرسینگ کشیده شده و
هر کدام بر حسب علاقه اقدام به پرسینگ قسمت های مختلف بدن نمودند.
پرسینگ نرمه و غضروف گوش
معمولا با استفاده از گان‌های مخصوص (دستگاه تفنگ مانند) انجام شده و برای
قسمت‌های دیگر بدن از سوزن استفاده میشود.
همچنین درمورد پرسینگ دندان
ابتدا سطح دندان تراش می‌خورد و بعد جواهر روی آن نصب میشود.
در پرسینگ چشم هم شیء تزئینی از طریق جراحی زیر ملتحمه قرار می‌گیرد، که برای درآوردن
آن هم بار دیگر به عمل جراحی نیاز خواهد بود.
