
سیاه قلم یکی از شیوه های تزئینی برای نقره و فلزات زینتی بوده است.
برای انجام هنر بی نظیر سیاه قلم ، از آلیاژی با ترکیب نقره، مس، سرب و
گوگرد آمیخته می شود، استفاده می کنند.
سیاه قلم کاری را عموما بر روی سطح
فلزاتی چون نقره و طلا برای ایجاد سایه روشن استفاده می نمایند تا زیبایی
کار را چند برابر کنند.
سیاه قلم از دوران مصر باستان تا به امروز
برای زیباتر شدن جواهرات و صنایع دستی که با نقره و طلا ساخته شدن،
کاربرد داشته
اند.
در ایران نیز از دوران ساسانیان خیلی بیشتر مورد استفاده قرار گرفته است. البته در دوران سلجوقیان به خاطر محدودیت
استفاده نمودن از ظروف طلایی و نقره ای، سیاه قلم کاری بر روی ظروف مسی و
برنجی و حتی برنز اجرا می شده است.
در دروان سلجوقیان این هنر به اوج خود
رسید که هنر سیاه قلم ، در دوره ی قاجار توسط ارامنه درتبریز و شهر
اصفهان بر روی نقره انجام شده است.
سیاه قلم به اینصورت انجام می گیرد که بر روی فلز،
کنده کاری هایی مانند شیار و حفره ایجاد می کنند، تا ماده سیاه کاری در درون
این شیارها قرار بگیرد، برای این منظور با استفاده از قلم زدن، تراش دادن،
اسید کاری کردن، اره کاری و راه های دیگر حفره ها و شیار ها و لبه هایی
ایجاد می نمایند و ماده سیاه کاری را درون آن ها می ریزند، و با استفاده از
حرارت آن را ذوب کرده و بعد از سرد شدن تمیز می کنند.
در پایان کار برای
ایجاد سایه روشن در سطح فلز با فرچه روی آن را تمیز کرده تا فلز جلای خود
را بدست آورد.
بهتر است به منظور افزایش کیفیت کار، هنر زیبای سیاه قلم توسط هنرمندان و
اساتید این عرصه صورت پذیرد.