این بررسی‌های نشان دهنده قدمت و اهمیت بسیار این علم، از گذشته تا به امروز می‌باشد.
یک دانشمند یونانی در بین سال‌های 435 الی 495 میلادی، کوه آتشفشانی به نام آتنا را مورد بررسی قرار داد و متوجه وجود گدازه‌های زیر زمینی شد.
او همچنین علت وجود آب‌های گرم زیر زمینی را به این گدازه‌ها نسبت داد.
افلاطون نیز در بین سال‌های 327 تا 347 مطالعاتی بر روی سنگهای آتشفشانی انجام داده بود.
ابوریحان بیرونی یکی از دانشمندان بزرگ ایرانی که در سنین 362 تا 770 میلادی می‌زیست، برای اندازه گیری چگالی کانی‌های مختلف چگالی سنج (پیکنومتر) را اختراع کرد.
این وسیله امروزه در آزمایشگاه‌های بسیاری مورد استفاده قرار می گیرد.
ابن سینا دوره 370 تا 428 میلادی برای اولین بار بیان کرد : کوهها ممکن است به طور غیر مستقیم بر اثر عمل آبها ایجاد شده باشند.
ناکساگوراس در سال‌های 428 تا 500 میلادی اعلام کرد : حرکت زمین به حدی آهسته می‌باشد که در مقایسه با مدت زندگی ما، قابل رویت نمی باشد.
زکریا بن محمد بن محمود قزوینی در بین سال‌های 600 تا 682 میلادی در کتاب عجایب المخلوقات و قرایب الموجودات اعلام کرد که کانی‌ها بر اثر بخار‌های درونی زمین ایجاد شده اند.
از این نظریه دانشمندان امروزه برای توضیح چگونگی ایجاد کانسارهای مختلف استفاده می کنند.
حنین ابن اسحاق نسطوری در سال‌های 809 تا 873 کشف کرد که یاقوت سرخ و یاقوت کبود هر دو یک کانی با رنگ‌های مختلف هستند.
در این دوران برای اولین بار شکل بلورین کانی‌های مورد بررسی قرار گرفته بود.
یک روحانی مسیحی به نام قدیس آلبرتوس کبیر در بین سال‌های 1193 تا 1280 اعلام داشت که رگه‌های کانی در حقیقت شکاف‌هایی هستند که از مواد مذاب پر شده اند.
امروزه این گفته او در مورد بسیاری از کانی‌های اثبات شده است.
اولین کتاب در مورد کانی‌ها در سال 1546 توسط یک دانشمند آلمانی به نام گئورگ بوئر نوشته شد.
او در این کتاب مسائلی همچون رنگ، جلا، چگالی، شفاف بودن، شکل، قابلیت انحلال و قابلیت ذوب کانی‌ها را مورد مطالعه قرار داده است.
لئوناردوداوینچی در قرن شانزدهم در مورد فرسایش زمین توسط آبها فرضیه ای بیان کرده و در آن ابراز داشته : کوهها بر اثر فرسایش از بین رفته و به این صورت تعادل پوسته زمین بر هم می‌خورد که این امر سبب تجدید بر آمدگی‌های زمین می‌شود.
این نظریه امروزه با نام نظریه همستادی شناخته شده است.
دانشمندی به نام استون که بنیانگذار علم کانی شناسی می‌باشد، سنگها را به دو دسته سنگهای اولیه و سنگهای ثانویه تقسیم بندی کرد.
ورنر استاد دانشگاه فرابرگ در سال1775 میلادی اعلام کرد : تعدادی از سنگها نظیر ماسه، آهک و . . . در دریا تشکیل می‌شوند.
جیمز‌هال یک دانشمند زمین شناس انگلیسی در سال 1831 در طی آزمایشی، چگونگی تاثیر دما و فشار را بر روی کانی‌ها نشان داد.
یک دانشمند اسکاتلندی به نام چارلز لیل در سال 1875 برای اولین بار تاثیرات کانی‌ها را بر روی یکدیگر مورد بررسی قرار داد و واژه دگرگونی را وارد علم سنگ شناسی کرد.
کوته در سال 1862 سنگها را به سه گروه زیر تقسیم بندی کرد :
1 - سنگها ی خروجی
2 - سنگهای دگرگونی
3 - سنگهای ته نشستی
یک دانشمند آلمانی به نام روز نبوش در سال 1887 سنگهای خروجی را به صورت زیر رده بندی کرد :
1- جریانی
2 - پرتابی
3 - ژرفی
این دسته‌ها به عنوان اولین تقسیم بندی سنگها بر اساس وضع قرار گرفتن آنها، شناخته می‌شود.
در سال 1848 با استفاده از یک میکروسکوپ ساختمان گیاهی در زغال سنگ کشف شد.
در قرن بیستم به کمک یک میکروسکوپ فلز نگار شخص گردید که ماده زغال سنگ از محل دیگری انتقال یافته است.
شما بزرگان علم خود را در اختیار مردم قرار می‌دهید از این بابت من سپاس گذارم.امیدوارم به زودی زود به آنچه دلتان می‌خواهد هر چه زودتر برسید.
دستتان درد نکنه