سکه دریک و شکل اولین سکه ها در دوره هخامنشیان

سکه‌ها به نوعی گویا اوضاع اقتصادی، مذهبی، هنری و . . . دوران خود می‌باشند.
مرد باستان از استفاده از سکه‌هایی که بر روی آنها طرح‌هایی حکاکی شده بود به مبادلات خود می‌پرداختند.
باستان شناسان از سکه به عنوان یکی از مهم ترین ابزار‌ها در تاریخ یابی استفاده می کنند.
مطالعات باستان شناسان همواره نشان داده که تولید و ضرب سکه پیوسته به دست حکومت‌ها انجام میگرفته، و آنها می‌توانستند از سکه‌ها به عنوان ابزاری برای تبلیغات سیاسی در کنار انجام بادلات اقتصادی استفاده کنند.
در ایران باستان همواره پادشاهان از طرح‌هایی که دارای جنبه مذهبی و سیاسی بود، در ضرب سکه استفاده می کردند. لذا در این صورت می‌توانستن پیام خود را به مردمان ابلاغ کنند.

اولین سکه در دوره 330 الی 557 پیش از میلاد، در ایران و به دستور داریوش بزرگ تولید شد.
به گفته تاریخ شناسان داریوش ابتدا اقتصادی بر مبنای دو فلز یعنی طلا و نقره بنا کرد.
داریوش با دعوت از هنرمندان و حکاکان مهره‌های سنگی (حکاکی بر ری سنگ در تاریخ ایران دارای قدمت چندین هزار ساله می‌باشد) دو سکه دریک و شکل را ایجاد کرد. (گاهی سکه شکل را با نام سیگلوی نیز خوانده می‌شود. )
جنس سکه دریک از طلا بوده و وزنی حدود 8 گرم داشت.

سکه شکل نیز از جنس نقره بوده و حدود 5 گرم وزن داشت.

سکه دریک بطور موفقیت آمیز به عنوان پول معتبر در سراسر جهان مدیترانه رایج شد.
از دریک در مبادلات بین المللی هخامنشیان با سایر ملل مختلف استفاده می‌شد.
بر روی یک طرف سکه‌ها دریک و شکل تصویری از یک کمان دار هخامنشی و در طرف دیگر آن فرو رفتگی به شکل‌های مختلف دیده می‌شد.
سکه دریک یکی از مهمترین ابزارهای پادشاهان هخامنشی بود، این سکه‌ها علاوه بر جنبه اقتصادی، کاربرد سیاسی نیز داشت.
هخامنشیان از دریک برای پرداخت مواجب خود به یونان و جنگ علیه این امپراتوری استفاده می کردند.
آنها با پرداخت دریک به شهر‌های مختلف نظیر آتن و اسپارت، آنها را بر علیه دیگری می‌شوراندند.

در حفاری‌های اشمیت که در پای یکی از ستون‌های آپادانا تخت جمشید صورت گرفت، تعداد 8 عدد سکه یونانی کشف شد.
این سند بیانگر این مسئله می‌باشد که تا سال 517 پیش از میلاد هنوز سکه‌های ایرانی (دریک و شکل) ضرب شده بودند.
بدین ترتین ضرب سکه می‌بایست بعد از سال 517 پیش از میلاد انجام گرفته باشد.

در آن دوران پادشاهان هخامنشی که از هند تا مصر وخلیج فارس و رود دانوب در اروپا فرمانروایی می کرند، به ساتراپهای خود اجازه ضرب سکه داده بودند.
در دوران سلوکی به دلیل استفاده بیشتر از سکه در معادلات اقتصادی ضرابخانه‌های مختلفی احداث گردید.
در حدود 250 سال پیش از میلاد ارشک بر ایران حمله کرد و در آن سلسله با دوام 500 سال بنیان نهاد.
این سلسه در تاریخ که شناسی بسیار پر اهمیت می‌باشد.

در این دوران پارتیان با ایجاد سکه‌های یک وچهار درهمی از جنس نقره توانسته بودند نظام پولی قدرتمندی رابه وجود آورند.
این نظام پولی در کلیه حوادث و اتفاقات این دوران بسایر تاثیر گذار بود.
کلیه شاهزادان پارس که خود را از نوادگان هخامنشیان می‌دانستند، با ضرب سکه‌هایی فرهنگ اقتصادی سیاسی و مدهبی خود را نگه داشته بودند.
پادشاه الیمایی در خوزستان به مدت 400 سال در قبل از حکومت اشکانیان سکه‌هایی از جنس آلپاژ مس ایجاد کرده بود.