این رسوم از زمان‌های بسیار قدیمی بر جای مانده است.
افراد از یک انگشتر به صورت حلقه، در مراسم ازدواج به عنوان نمادی از کمال و ارتباط، و نشانه ای وصلت دو فرد استفاده می کنند.
مصریان باستان یکی از اولین افرادی بوده اند که از حلقه ازدواج استفاده کرده اند.
در نوشته‌های تصویری به جای مانده از تمدن مصر باستان از حلقه، به عنوان نماد ابدیت یاد میشود.
در دست کردن حلقه ای به عنوان نماد ازدواج نیز در گذشته، به معنی پایدار و ابدی این پیوند بوده است.
پس از مصریان، مسیحیان نیز در حدود سال 900 میلادی در مراسم ازدواج خود، از حلقه ازدواج استفاده می‌نمودند.
شاید برای بسیاری از افراد سوال باشد که چرا حلقه ازدواج را در انگشت چهارم دست چپ قرار می‌دهند؟
رومیان قدیم بر این عقیده بوده اند که از این انگشت رگی با سمت قلب در جریان می‌باشد.
برخی بر این باورند که چون این انگشت نسبت به سایر انگشتان دست کمتر مورد استفاده قرار می گیرد، و به طور کلی این انگشت جهت قرار گیری وسیله ای زینتی از سایر انگشتان مناسب تر می‌باشد.
مثل گذشته ها هر چند ساده باشد زیباتر است. در بیشتر کشورهای خارجی حلقه هنوز هم شکل ساده اولیه خود را دارد.
این حلقه از کیش مهر وارد آیین زردشت شد بطوریکه حلقه را در دست چپ فروهر میبینیم با یک حلقه میانی دیگر بین دو بال فروهر .
این حلقه ایزدی بعدها بین پادشاهان آمد که پیمان دوستی میبستند .
بتدریج و با گذشت زمان به میان مردم آمد و نماد عهد و پیمان دو نفر شد .
خیلی خلاصه گفتم .
این را هم بدانیم که انگشت چهارم دست چپ را در حقیقت باید انگشت مهر و محبت بنامیم.