این تمایز حتی از لحاظ نوع خوراکی نیز در آنها به چشم می‌خورد، چرا که آنها به دنبال نوعی خوراکی نادر، زیبا و منحصربفرد بودند تا جایی برخی از آنها طلا را در منوی غذایی خود جای داده اند.
البته نظریه طلا ی خوراکی اولین بار توسط مصریان باستان بیان شده و این کار تنها جنبه تظاهر داشته چرا که فلز طلا هیچ طعمی را بر مزه غذا اضافه نمی کند.
یک پیتزا تزئین شده با ورقه‌های طلای 24 عیار حدود 400 دلار قیمت دارد.
استفاده از طلا در خوراکی‌ها بجز قیمت بیشتر، هیچ خاصیت دیگری را به غذا‌های مختاف اضافه نمی کند.
برای مثال امروزه میوه، شکلات، دسر و حتی نوشیدنی‌های مختلفی دیده می‌شد که با ورقه‌های طلا پوشیده شده و یا در آنها ذراتی از این فلز موجود می‌باشد.
طلای خالص به دلیل بی اثر بودن می‌تواند بدون جذب شدن از دستگاه گوارش فرد بگذرد.
با توجه با خاصیت چکش خواری فلز طلا در ورقه‌های این فلز مقداری نقره نیز استفاده می‌شود که این نقره نیز در فرایند خوردن غذا مانند فلز طلا بی اثر می‌باشد.
مصرف طلا خوراکی در برخی از افراد محدودی آلرژی و دل درد می‌شود.
