این نوع از مرواریدها دارای انحرافاتی ناصاف و جزئی میباشند که اغلب به شکل تخم مرغی به چشم میخوردند.
مرواریدهای باروک اغلب دربین مرواریدهای آب شیرین دیده میشود اگرچه مرواریدهای آب شور نیز میتواند به شکل باروک باشند.
از بین اشکال مختلف این گونه مرواریدها، نوع اشکی شکل آن، از محبوبیت بیشتری برخوردار میباشد.
گاهی دیده شده یک مروارید باروک تا اندازه 30 الی 40 میلی متر رشد کرده است.
کارشناسان علت ایجاد این نوع از مرواریدها را نفوذ جسمی خارجی در بدن نرم تن عنوان کرده اند.
این جسم خارجی میتوان بقایای جانورانی همچون خرچنگ و یا گیاهانی مانند جلبک باشد.
در زمانی که صدف از وجود جسمی خارجی در خود اطلاع یابد، به منظور حفاظت از خود، به دور آن جسم، ماده ای ترشح می کند.
بنابراین بدن آن جسم خارجی توسط ماده ای احاطه شده به تدریج تجزیه میشود. به دلیل فشار گازهای ناشی، تجزیه شکل مروارید به تدریج تغییر پیدا کرده و سفت میشود.
در دوره رنسانس که اینگونه از مرواریدها به شدت مورد توجه جواهرسازان بوده چراکه آنان این گونه از مرواریدها را نه به عنوان گوهری بدست آمده از یک موجود زنده بلکه به عنوان شکل منحصر به فردی از گوهرهای طبیعی میدانستند.
یکی از با ارزش ترین مروایدهای باروک، مرواریدهای بدست آمده از دریای جنوب و مرواریدهای تاهیتی میباشد که توسط صدفهای لبه سیاه (Pinctada margaritifera) و صدفهای لبه طلای و لبه سفید (Pinctada maxima) تولید میشوند.
اگرچه انواع مختلف مروارید از آب شور کشت میشود اما با افزایش عمق آب احتمال ایجاد شدن مرواریدهای باروک افزایش مییابد.
لذا در اغلب مزارع کشت مروارید در تاهیتی، حدود 40 درصد از کشت مرواید این مزارع باروک و یا شبه باروک هستند.
من که الان یاد یاد گرفتم برام جالب و آموزنده بود متشکر