یکی از قدیمی ترین سنجاق سینه‌های یافت شده به عصر برنز، یعنی حدود 5 هزار سال پیش مربوط می‌شود.
بعد از گذشت سال‌ها به تدریج سنجاق سینه به مدال‌های ابتدایی( به صورت دایره و یا بیضی ) تغییر یافت.
این مدال‌ها با استفاده از فلزات ساخته شده و دو سوراخ به منظور عبور دادن دو سوزن نازک در زیر و یا روی آن ایجاد می‌شد.
استفاده از این سنجاق سینه‌ها اغلب در مناطقی همچون اسکاندیناوی، مجارستان، شمال آلمان و همچنین در بخش‌هایی از آسیا و اروپا رایج بوده است.
در دوارن برنز سنجاق سینه دهقانان از جنس فلزات معمولی نظیر آهن ساخته شده و سنجاق سینه‌های افراد ثروتمند و سرشناس با استفاده از طلا و یا نقره ساخته و با نگین هیی از جنس الماس، یاقوت سرخ و یا کبود، زمرد، مروارید و . . . تزئین می‌شد.
گاهی نیز دیده شده که سنجاق سینه‌های به صورت جفت طراحی و ساخته شده و با استفاده از زنجیر به هم متصل می گشت.
در قرون وسطی تغییر در شکل سنجاق‌های سینه ایجاد نشد، در سنجاق سینه‌های مربوط به این دوان اغلب تصاویر مختلف مذهبی، نماد‌ها، اشعار، اشکال و یا تصویری از حیوانات به چشم می‌خورد.
در دوره رنسانس به دلیل ایجاد تغییر و تحول در مد، استفاده از سنجاق سینه از رونق افتاده اما در این شی زینتی در قرن هفدهم مجددا مورد توجه قرار گرفت.
همچنین در قرن هجدهم آویزها و سنجاق‌های سینه با یکدیگر آمیخته شدند.
به تدریج نحوه ساخت و طراح کلی سنجاق نیز مورد تغییر قرار گرفت و اغلب با شکل کمان، دسته گل، پروانه، شاخ و برگ طراحی شده و با استفاده از سنگهای قیمتی تزئین می‌شد.
تا جایی که این نوع زیور آلات به عنوان جزئی جدا نشدنی از لباس افراد ثروتمند برشمارده می‌شد.
امروزه سنجاق سینه‌ها به چندین دسته نظیر سنجاق مو، سنجاق دامن، سنجاق دستکش تقسیم بندی شده اند.
در قرن نوزدهم میلادی سنجاق‌های تزئینی نقش بسزایی در فرهنگ مردم آن روزگار ایفا می کردند.
اغلب سنجاق‌ها در آن زمان به پارچه ای مخمل مانند متصل شده و به گردن افراد آویخته می‌شدند، لازه به ذکر است این نوع جواهرات علاوه بر صلیب‌ها، برای دختران جوان بسیار قابل قبول و زیبا بود.
در زمان مرگ همسر ملکه ویکتوریا (پرنس آلربت)، وی یک سنجاق مخصوص که با استفاده از سنگهای قیمتی تیره رنگ تزئین شده بود را سفارش داد لذا در آن دوران سنجاق‌های مخصوص عزاداری نیز در بین زنانه اشرف زاده مرسوم شد.
از آن زمان سنجاق سینه‌ها اغلب در به عنوان سگک لباس در خانواده‌های سلطنتی، لباس پاپ‌ها و یا لباس‌های مخصوص مراسم مذهبی و سنتی استفاده می‌شد.
در قرن نوزدهم و بیستم که با وارد شدن صنعت جواهرات و مد به عرصه هنر، زیورآلات با نمادهای طبیعی و تصویر جادویی تلفیق شد.
در این راستا تصاویر و نمادهای طبیعی نظیر درخت، گل، حشرات و . . . با تصاویر خیالی و فانتزی ترکیب شد و سنجاق‌های به یکی از اجزای زیبنده لباس بانوان تبدیل شدند.
در قرن بیستم سنجاق‌های به نماد و یا نشانه ای غیر متعارف در لباس‌ها بدل شدند.
در این قرن مدهای مختلف اغلب تنوع بسیاری از سنجاق‌ها را به مردم ارائه کرده که این تنوع هم در ظاهر و هم در مواد سازنده به چشم می‌خورد.
امروزه سنجاق‌ها برای بانوان، به وسیله ای زینتی جهت تکمیل زیبایی لباس تبدیل شده اند.
