در ابتدا این مردم به منظور صید مروارید در آب شیرجه زده و با پایین رفتند تا عمق چند متری دریا، صدفهای مروارید را در کیسه ای از جنس نخ جمع آوری می کردند.
این کار بسیار پر خطر بوده وآنها به ناچار برای محافظت از خود در برابر عروسهای دریایی، از لباس و دستکشهایی از جنس کتان استفاده می کرده و بر بینی خود گیره میزند.
همین طور که پیداست آنها برای چشم و گوشهای خود محافظی نداشته و اغلب صیادان حرفه ای بینایی و شنوایی خود را به دلیل قرار گرفتند و در معرض تغییر فشار ناگهانی هوا و همچنین آب شور دریا، از دست میدادند.
با تمام این موارد برخی بر آن تصور بودند که خطرهای این کار، به قیمت بالای مرواریدهای یافته شده میارزید.
از این روش اغلب در قرن نوزدهم و بیستم میلادی استفاده میشد.
در قرن نوزدهم ژاپنیهای روشی جدید برای صید مروارید ابداع کرده و به ثبت رساندند.
از گذشته تا به امروز مرواریدهای آب شور از قیمت و ارزش بیشتری برخودار هستند چرا که صید آنها نیز در مقایسه با مرواریدهای آب شیرین دشوار تر و پیچیده تر میباشد.
در بازار جهانی نیز مرواریدهای آب شور در صد کمتری را به خود اختصاص داده اند و 95 درصد از مرواریدهای موجود در این بازار را، مرواریدهای آب شیرین تشکیل میدهند.
با کاهش قیمت تجهیزات کشت مروارید و همگانی شدن استفاده از آن، قیمت مروارید کوچک در بازارهای جهانی از چند دلار به هزاران دلار تغییر کرد.
در حقیقت اندازه، رنگ، اندازه، صافی سطوح و درخشندگی به تنهایی بر روی قیمت مروارید تاثیر گذار نیست بلکه وجود تلفیقی عادلانه از تمام این موارد قیمت آن را تعیین می کند.
یکی از قدیمی ترین مرواریدهای کشف شده در دنیا، لا پرگرینا نام دارد که در قرن شانزدهم، در سواحل پاناما کشف شده و سپس به عنوان هدیه به ملکه اسپانیا اهدا گشت.
لازم به ذکر است این مروارید در سال 1969 توسط ریچارد برتون خریداری و به الیزابت تیلور اهدا شد.
دوست داشتم بدونم آیا راهی برای تشخیص مرروارید آب شور و شیرین از همدیگه وجود داره؟