همانطور که بیان شد در این روش، الماس به صورت 8 وجه، با 6 گوشه متقارن تراشیده می‌شوند.
یکی از نقطه ضعف‌های روش point cut این بود که در این نوع برش، پس از ضربه خوردن به الماس قسمت مورد نظر به راحتی قابل مشاهده می‌باشد.
روش point cut به دلیل نوع ساختار هندسی، ضربه وارد شده از بالا به قسمت پایین سنگ منتقل شده و زمینه شکستن الماس را مهیا می‌سازد. لذا به دلیل رفع این مشکل روشی ابداع شد که به آن Table Cut یا برش میزی گفته می‌شد.
در این روش به جای آن که دو قسمت الماس دقیقا به یک صورت تراشیده شود، قسمت زیرین آن به شکل صاف تراشیده شده که به این قسمت Culet می گویند. این عبارت از کلمه لاتین Culus به معنای پایین گرفته شده است.
این روش با دلیل مسطح بون یک سمت نگین، به نام برش میزی نام گرفته شد.
در تراش به روش میزی، قیمت Culet استحکام ساختاری نگین را حفظ کرده و بر اساس آزمایشات انجام شده این روش دیگر همانند روش Point Cut، ترک دیگر تا پایین ادامه پیدا نمی کند.
لازم به ذکر است از این روش امروزه به عنوان مبنای جواهر تراشی استفاده می‌شود.
