با استفاده از روش‌های ایجاد شده در قرن هجدهم درخشندگی و زیبایی الماس‌ها تا چند برابر افزایش پیدا کرد.
در آن روزگار معمولا از فلز نقره در ساخت جواهرات استفاده می‌شد. به دلیل هماهنگ بودن رنگ نقره با سنگ‌های سفید، این نوع گوهر‌ها از ارزش بیشتر برخوردار بوده و اغلب توسط دربار مورد استفاده قرار می گرفت.
مردمان آن دوران به جواهرات الماس کوچک چندان علاقه ای نشان نمی داند و با توجه به ارزش ذاتی گوهر الماس، معمولا از این جواهرات در ساخت جواهرات دیگر استفاده می‌شد.
تصویر بالا مربوط شمشیری با نشان جیمز موریست بوده که انگلستان سال 1798 مربوط می‌شود. قبضه این شمشیر با طلا و نقره مزین شده و در تزئین آن چند سنگ قیمتی نیز بکار رفته است.
این نوع شمشیرها اغلب توسط جواهر سازان ایجاد می‌شد و به عنوان هدیه به ارتشیان اهدا می گشت.
گفته شده جیمز موریس یکی از سازندگان میناکاری در خصوص علاف‌های شمشیر بوده است.
این شمشیر جواهرنشان به عنوان پاداش به فرنسیس داگلاس اهدا شده بود که وی در سرکوب شورش‌های ایجاد شده در بین ملوانان و گارد سلطنتی در سال 1797 نقش داشته است.
