گفته میشود خزانه جواهرات سلطنتی هندوستان در گذشته مملو از گوهرهای ارزشمند چشمگیر بوده است. گوهرهایی همچون الماسهای ناحیه گلکوندا، یاقوتهای سرخ برمه، یاقوتهای کبود سریلانکا و همچنین زمردها مربوط به آمریکای جنوبی در قرن شانزدهم به این گنجینه افزوده شدند.
تنوع و مرغوبیت این گوهرها تا در آن زمان، در هیچ خزانه ای دیده نشده بود.
بر اساس رساله ای که به زبان سانسکریت نوشته شده ، گوهرهای این گنجینه به 9 رتبه تقسیم بندی شده بودند، 5 رتبه اول آن به ترتیب به الماس، مروارید، یاقوت سرخ، یاقوت کبود و زمرد اختصاص داده شده و 4 عدد دیگر به سایر سنگهای نیمه قیمتی تعلق داشت. هر یک از این گوهرهای به منطقه خاصی اشاره داشته اند. این 9 سنگ قیمتی و نیمه قیمتی که به زبان سانسکریت ناوارانتا معنای 9 گوهر خوانده میشد، بر روی یک حرز نصب می گردید.
با گذشت زمان و در دوران مغول، فرهنگ ایران بر روی این کشور تاثیر گذاشت و نحوه طبقه بندی گوهرها نیز تغییر کرد.
چنانچه در اواخر قرن شانزدهم، اسپینل قرمز گرانقیمت ترین گوهر شناخته میشد، که در آن زمان از آسیای مرکزی بدست میآمد.
همانطور که میدانید سنگ اسپینل یکی از شبیه ترین گوهرها به یاقوت سرخ بوده اما از نظر ساختار و علم جواهرشناسی با این گوهر تفاوت دارد.
تصویر بالا متعلق به یک گردنبند اسپینل با رنگ، اندازه و شفافیت بسیار عالی بوده که نام امپراطوری آن زمان برروی این جواهر حکاکی شده است.
در آن زمان معمولا گوهرهای تراش نمی دادند و از آن به میزانی که ناخالصیها را بپوشاند اندازه کرده و صیقل میدادند.
در ادامه با قدرت گرفتن امپراطوریهای مسلمان همچون ایران در آسیای مرکزی ، فرهنگ، ادبیات و هنر هند نیز با ایرانیان آمیخته شد. اما هنوز در برخی از مناطق آداب، رسوم هنر هندوها ادامه داشت.
در آن دوران نشانهای سلطنتی بر روی تختهای طلا و جواهرات سلطنتی همچون انگشتر، گردنبندهای بلند و برخی از زیورآلات نوشته میشد. به تدریج و با پایان گرفتن قدرت مغولها در شبیه قاره هند، لباسهاس فاخر و سلطنتی جزئی از فرهنگ این منطقه شد.
پس از امپراطوری مغول ، یکی از معروف ترین و برجسته ترین پادشاهان این منطقه تیپو سلطان بوده که بر روی تمامی اشیائی که برای وی ساخته میشد، نماد ببر به چشم میخورد. در ان زمان ببر نمادی از عدل مسلمانی و حق حاکمیت بوده . وی بر علیه بریتانیا قیام کرد اما قایم وی با کشت مواجه شده و در سال 1799 درگذشت.
بعد از تیپو سلطان کمپانی هند شرقی تمامی جواهرات وی را به غارت برد. حتی تخت پادشاهی تیپو سلطان که جزوی از جواهرات ملی هند محسوب میشد نیز از بین رفت.
اما از این بین تنها سر ببر جواهرنشان و پرنده ای که بر سایه بان این تخت قرار گرفته بود نجات یافت.