چندین جمله نا خوشایند برای کودکان

- با دست انداختن کودک اگر چه ظاهرا جو را شاد می‌سازید، اما در واقع این امر به شدت برای او مخرب است.
هنگامی که کودک عصبانی است، با خندیدن به او احساس بدتری را در او ایجاد می کنید. شما به عنوان والدین کودک وظیفه ی حمایت از او را دارید، نه اینکه باعث آزارش شوید. اگر منظورتان این نیست، پس در مواقع ناراحتی کودک شاد نباشید.

- هنگامی که کودک را با دیگری مقایسه می کنید، حس می کند در مرتبه ی پایین تری قرار گرفته است. پس این راه مناسبی برای وا داشتن او به فعالیت نیست. وقتی کودک خود را پایین تر از دیگری ببیند روحیه خود را از دست داده و از فعالیت کنار می کشد. والدین باید نقاط ضعف و قوت فرزندان را پذیرفته و کودک را در جهت اصلاح رفتارش تشویق کنند.


- با وجود تمام توجه شما به محافظت از کودک، وقتی به او می گویید " ندو وگرنه میفتی " بدتر باعث می‌شوید او بیفتد، زیرا به او القا می کنید که منتظرید زمین بخورد، و این برای کودکی که می‌خواهد مستقل باشد خیلی مضر است. بهتر است چنین مواقعی بگویید : "قبل از دویدن مطمئن شو که بند کفشات محکمه." اینگونه شما در مورد اشکال کفش صحبت کرده اید نه ناتوانی خود کودک.

- وقتی سوالی میپرسید که خودتان جوابش را میدانید، انتظار دارید کودک چه جوابی به شما بدهد؟ مثلا وقتی میپرسید : لباست را کجا انداختی؟ او با لبخندی موذیانه میگذرد. اگر از رفتار او رنجیدید بگویید : " متاسفم که مجبورم برای چندمین بار تکرار کنم که لباست را روی چوب لباسی آویزان کن."

- هر یک از والدینی که ذاتا سخنانش نیشدار و طعنه آمیز باشد، سلامت روانی کودک را به خطر می‌اندازد. این گونه از پدر یا مادرها مثل جادوگری بوده که با استفاده از واژه‌ها و بیان خود، مانع برقراری ارتباط موثر و به وجود آمدن رابطه ی مثبت بین پدرومادر با کودک می‌شوند. با گفتن حرف‌های کنایه دار و طعنه آمیزی مثل " آخر چند بار باید تکرار کنم؟ مگر کری ؟ چرا گوش نمی دی؟ ...". تنها باعث مسدود شدن راه ارتباطی بین خود او و کودکتان می‌شوید.